Φωτό Δημ. Αβραμόπουλου
( διάλογος στό κινητό μίας μάνας μέ τό γυιό απ' Αθήνα στό χωριό )
ΓΥΙΟΣ...Ελα μάνα μου , τί κάνεις ???
ΜΑΝΑ ..Πέθανε ο μπαρμπα --Γιάννης Πούθελες νά τόν ξεκάνεις . ΓΥΙΟΣ ...Μού ηταν μάνα μου εμπόδιο. Πές του νάχει κατευόδιο !Καί γιαυτό μάνα γκρινιάζεις ??? καί συνέχεια μέ νευριάζεις ??? Λέγε μάνα τί μέ θές , καί μέ ψάχνεις από χθές ??? ΜΑΝΑ ..Μή κακιώνεις ρέ παιδί μου. Εισαι η αναπνοή μου.Σέ εχω δίπλα στήν εικόνα , δέν κατάλαβες ακόμα ?? Σ' ειδα γυιέ μου στό ονειρό μου, νά γλεντοκοπάς νά πίνεις .Καί εννοια εβαλα στό νού μου , ανησύχησα παιδί μου. Κι ειπα , Παναγιά μου σέ καλό μου, νά μιλήσω μέ τόν γυιό μου. Νά μιλήσω λίγο στάσου, συχώρα με η αφεντιά σου . Πώς τά πάς μέ τήν υγειά σου ???
ΓΥΙΟΣ...Δέν μέ παρατάς μώρ' μάνα ,ολο μέ τά ονειρά σου . Τά χαζά τά σκουριασμένα ,καί τά θεοπαλαβά σου !!!
ΜΑΝΑ...Μή μιλάς ετσι ορέ γυιέ μου , καί τήν μάνα σου πληγώνεις . Τά οσα εκανα γιά σένα ,ετσι μού τά ξεπληρώνεις??
ΓΥΙΟΣ...Σέ γνωρίζω εγώ ρέ μάνα, αρχινάς καί δέν τελειώνεις, κι ολο ορμήνειες καί μπαρούφες , συνεχώς μού φανερώνεις.
ΜΑΝΑ....Μέ πονάει η ψυχή μου ,καί υπνος δέν μέ πιάνει γυιέ μου .Σάν σέ νοιώθω μακρυά μου ,νά μέ συμπαθάς χαρά μου . Ειμαι μάνα καί πονάω , θέλω νά ξέρω καί ρωτάω .Γιά νά μάθω γιά εσένα ,πώς περνάς σιαπάνου στά ξένα !!
ΓΥΙΟΣ...Αστο κλάμα μάνα , φθάνει , μού ζαλίζεις τό κεφάλι .Μού τά εχεις ειπωμένα ,δυό φορές καί τρείς καί πάλι.
ΜΑΝΑ...Από πού μιλάς παιδί μου ??? οργανα αγροικάου πάλι , δέν μπορώ νά καταλάβω , ειμαι βλέπεις καί μεγάλη .
ΓΥΙΟΣ...Ειμαι σέ μία ταβέρνα,αγκαλιά μέ μιά δική μου ,μιά δική μου κολλητή μου
.Εχεις μάνα κάποιο λόγο νά ελέγχεις τήν ζωή μου
ΜΑΝΑ...Φιλενάδα ? Πού τήν βρήκες ? Τί θά ειπεί η κολλητή σου ??? Καί γιατί τήν λές δική μου ??? Πότε πήρες τήν ευχή μου ??
ΓΥΙΟΣ...Ελα πάλι μωρέ μάνα , ειναι αυτό δουλειά δική σου ?? Επεμβαίνω εγώ γιά σένα , Νοιάζομαι ιά τήν ζωή σου ??
ΜΑΝΑ...Πρόσεξε μήν κακομλέξεις,μέ καμμιά απ' αυτές τού δρόμου ! Τρέμει η μάνα σου καλέ μου , μήπως βγεί τό ονειρό μου !!
ΓΥΙΟΣ...Ειμαι ανδρας παλικάρι ,Δέν θά μοιάσω στά δικά σου . Ασε μάνα τά χαζά σου, τά τρελά , τά παλαβά σου .
ΜΑΝΑ...Ελα γυιέ μου στά σύγκαλά σου , μάζεψε καί τά μυαλά σου .
ΓΥΙΟΣ...Τήρα μάνα την δουλειά σου !!
ΜΑΝΑ...Μούτζω γυιέ μ' τά μούπες -- σούπα .Τί τήν θέλεις τέτοια τσιούπα ?? Νά διαλέξεις ΄μιά κοπέλα , κι΄ οχι καμμιά ...ταραντέλα .Απ τού τόπου τού δικού σου , καί μήν κάνεις τού κεφαλιού σου . Προκοπή αν θές νά κάνεις ,καί νά πάρεις τήν ευχή μου , σέ παρακαλώ παιδί μου!!
ΓΥΙΟΣ...Νάρθω μάνα στά καλά μου ?? Νά μαζέψω τά μυαλά μου ??? Πού ειναι τά δικαιώματά μου ???
ΜΑΝΑ....Ναί ψυχή μου ναί χαρά μου. Πούν τά κόπια τά δικά μου ???
ΓΥΙΟΣ ...Σοβαρολογείς μώρ' μάνα ??? Τό χωριό δέν ειναι δώ πέρα ??? Εδώ μάνα ειν' Αθήνα, πού η νύχτα μοιάζει ημέρα . Καί τό εχω αποφασίσει , τήν ζωή μου νά γλεντήσω, καί χαμπάρι πάρτο μάνα, στό χωριό δέν θά γυρίσω. Μάνα μου , εγώ τήν βρήκα ,κι' ασε τίς τρίχες καί τήν προίκα .
ΜΑΝΑ...Καί η μάνα σου μονάχη ?? τήν ζωή πώς θά περάσει ?? Μέσα στά δυό ντουβάρια, σάν νυχτώσει σάν βραδυάσει ??
ΓΥΙΟΣ...Ελα τέλειωνε ρέ μάνα ,κόφτο πιά μέ εχεις κουράσει. Ασε με γιά νά γλεντήσω. Τήρα πώς θά τήν περάσεις, εχεις καί τήν σύνταξή σου . Τήν ροκάνισες μώρ' μάνα ,κι' ουτε φράγκο στό παιδί σου. Α παράτα με σού λέω , κάνε μάνα τήν ζωή σου. Κλείσε τώρα καί κοιμήσου .
ΜΑΝΑ...Τί ζωή εγώ νά κάνω ,πούρθε η ωρα νά πεθάνω ?? Αμα πέσω στό ντιβάνι ,φέρε μου κερί λιβάνι. Κι' οπως ειμαι μοναχή μου,σέ νοιάζομαι παιδί μου .Καί μιλώ μέ τό ντουβάρι , μέ τίς κόττες μέ τήν γίδα ,καί τό μαύρο τό μοσχάρι ,πούθρεψαν εσένα γυιέ μου ,καί σέ καναν παλικάρι
ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ
ΓΥΙΟΣ....Ναί μανούλα μου τί κάνεις ??
ΜΑΝΑ...Γιόκα μου θά μέ τρελάνεις?? Καρτερώ νά μέ γλυκάνεις !! Σάν τό κούτσουρο στό τζάκι ,ερημη καί μοναχή μου . Νά μετράω τίς ημέρες , πότε θάρθη , η πασχαλιά , γιά νά ρθείς νά ξεπονέσω καί εγώ μία σταλιά.
ΓΥΙΟΣ ...Μην στενοχωριέσαι μάνα ,στό εχω ειπεί χωρίς εμένα !! Θέλω νά εισαι πάντα ντούρα ,καί νά μήν μιλάς θλιμένα . Μάθε νέα από εμένα !! Μάνα μου εχω ανάγκη, ειναι δύσκολα στά ξένα, μούρθε ανάποδα η ζήση, χωρίς σπίτι καί παράδες ,στήν Αθήνα πώς νά ζήσεις;
ΜΑΝΑ...Σ' εκοψε παιδί μου η λόρδα ; Νά σού στείλω λίγα χόρτα ; καί μία πλεξάνα σκόρδα ;
ΓΥΙΟΣ καί μ΄' αυτά τσιγγούνα μάνα, νόμισες πς θά ξοφλήσεις ;
ΓΥΙΟΣ καί μ΄' αυτά τσιγγούνα μάνα, νόμισες πς θά ξοφλήσεις ;
ΜΑΝΑ...Οχι γυιέ μου γιά νά χορτάσεις, νά πουλήσεις νά οικονομήσεις .
ΓΥΙΟΣ...Ασε μάνα τά χαζά σου .Ειναι αυτό δουλειά γιά μένα ? Ακου τώρα τί θά γένει. Θά πουλήσεις τό βαγένι ,θά πουλήσεις καί τό αμπέλι. Γριά εισαι τώρα , τί τά θέλεις ? Θά πουλήσεις καί το αλώνι , νά μού πάρεις παντελόνι. Θά πουλήσεις καί τήν γίδα !!
ΜΑΝΑ Τί ειναι αυτά πού ακούω γυιέ μου ; Μήν παραμιλάς ειπέ μου ; Καί μού λές νά τά πουλήσω , κι' ολα νά τά χαραμίσω ; Κι ΄αν πουλήσω καί τήν γίδα , πού σέ ξέρω πού σέ ειδα . Θάρθεις μέ τήν κολητή σου ,κι' αντε μάνα ξεπορτίσου !! Οχι γυιέ μου , οχι γυιέ μου .ξέχνα το αυτό καλέ μου. Πόνο εγώ εχω γιά σένα, πού εισαι ερημος στά ξένα, κι' εγώ εμεινα μονάχη ,νά μιλώ μέ τό ντουβάρι . Κρίμα τό μπόϊ σου παιδί μου , δύο μέτρα παλικάρι .Γύρνα γυιέ μου ,ελα πίσω ,γιά νά σέ γλυκοφιλήσω ,κι' η ψυχή μου νά ημερέψει , τήν οξόπορτα νά ανοίξω , καί νά λάμψει η αυλή μου ,καί τό σπίτι νά γεμίσει , από τήν ζεστή φωνή σου .
ΓΥΙΟΣ ...Μέ κατάφερες ρέ μάνα ,πρέπει νά τό μολογήσω . Πρέπει νά σού τό ειπώ καλή μου ,....θέλω νά γυρίσω πίσω ,καί εφτού στό πατρικό μου τό φτωχόσπιτο νά ζήσω. Εφτού πούζησε ο παππούς μου ,κι ο πατέρας μου μανούλα πού ειδα καί τό φώς τού ηλιου καί νά ζήσω μιά χαρούλα . Καί στό λέω -- δέν στό κρύβω -- ακουστο καλή μανούλα ,στού χωριού τήν εκκλησούλα, νά στεφανωθώ μιά αυγούλα ,μέ εκείνη πού τήν θέλεις καί μέ καρτερεί μανούλα , πού σέ νοιάζετε οσο λείπω τήν καλή γειτονοπούλα τήν ξανθούλα τήν Αννούλα.
ΜΑΝΑ...Αχ μέ γιάτρεψες παιδί μου ,λέει η μάνα καί δακρύζει τήν εικόνα εις τό τζάκι αρχισε νά λιβανίζει. Καί η ερμη δέν μιλάει καί η ερμη δέν λαλάει .
ΓΥΙΟΣ...Ελα μάνα δέν σ΄ακούω. Γιατί μάνα δέν μιλείς ; Εγώ μάνα ειμαι ο γυιός σου ,ο ασωτος ο Παντελής. Ελα μάνα δέν μ΄ακούς; Μάνα σούφυγε ο νούς;
ΜΑΝΑ..Κλαίει η μάνα δέν δακρύζει , καί συνέχεια μουρμουρίζει !! Δέν πειράζει , δέν πειράζει !! Σέ ακούω εγώ παιδί μου Τώρα σού τά δίνω ολα ,πάρε θεέ μου τήν ψυχή μου !! Καί σέ καρτερώ η ερμη ,γρήγορα νά ρθείς παιδί μου. Αντε τώρα γυιέ μου βιάσου , νά χαϊδέψω τά μαλλιά σου, νά χωθώ στήν αγκαλιά σου !!!
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
( επρωτοδημοσσιεύτηκε στήν εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ τόν Ιανουάριο τού 2013 αφού προηγουμένως ειχε διασκευαστει καί ειχε παιχθεί σέ διάφορα μέρη ως θεατρική παράσταση από τήν θεατρική ομάδα ΞΕΚΙΝΗΜΑ )
=========================================================================
ΑΝ ΜΕ 'ΛΕΓΑΝΕ ΓΙΩΡΓΗ
ΑΝ ΜΕ 'ΛΕΓΑΝΕ ΓΙΑΝΝΗ
Πιστεύω οτι πολλοί ,η τουλάχιστον αρκετοί πατριώτες, θέλουν , επιδιώκουν , ψάχνουν μία ευκαιρεία , γιά νά φανούνε κατά τό περισσότερο δυνατόν , χρήσιμοι στό χωριό τους καί στόν τόπο τους .Δέν ειναι λίγοι εκείνοι πού θέλουν νά βοηθήσουν , νά προσφέρουν , καί νά συμβάλλουν , στήν πραγματοποίηση ενός εργου στόν τόπο τους , ανάλογα βέβαια καί μέ τήν οικονομική τους δύναμη καί διάθεση . Διότι συμβαίνει καί τούτο τό παράδοξο ! Ανθρωποι μέ μικρή οικονομική επιφάνεια , νά εχουν μεγαλίτερη διάθεση , καί νά χώνουν τό χέρι βαθύτερα στήν τσέπη , από κάποιους αλλους , σέ πολύ καλίτερη κατάσταση από αυτούς . Αλλά δέν ειναι μόνο η οικονομική δύναμη καί διάθεση , πού μπορεί νά δημιουργήσει ενα ωραίο καί χρήσιμο πολιτιστικό εργο . Υπάρχει καί αλλός τρόπος !! Τέτοιος τρόπος ειναι η εμπνευση ,η φαντασία , καί ο συντονισμός, πού βρίσκουν τήν δύναμη καί τόν τρόπο , πού οδηγούν στήν πραγματοποίηση τού στόχου .πού τελικά αποδεικνύεται ευκολος . Εμπνευση , φαντασία , καί συντονισμός, ισχυρότερα καί από τό πορτοφόλι . Βλέπω λοιπόν , ετοιμους πολλούς νά μέ ρωτήσουν ::Δηλαδή τί θά εκανες ,εάν σέ λέγανε Γιώργη , εάν σέ λέγανε Γιάννη ??
Απαντώ λοιπόν,οτι θά εκανα τούτο τό απλό !!. Θά μάζευα ολους τούς συνονόματούς μου πατριώτες τούς Γιώργηδες , θά παράγγελνα , ενα κιλό κρασί ,καί θά τούς εβαζα τήν ιδέα !! Τί λέτε συνονόματοι Γιώργηδες , βρίσκουμε ενα καλό αγιογράφο ,γιά νά αγιογραφήσουμε καί νά ομορφήνουμε τό εκκλησάκι τού προστάτη μας τού καβαλάρη , πού τόσα χρόνια καρτερικά περιμένει ?? Ξέρετε συνονόματοι Γιώργηδες, πόσο λίγο , πόσο αστείο , ειναι τό κόστος γιά κάθε Γιώργη, αν ολοι μαζί τσοντάρουμε ?? Μηδαμινό, ελάχιστο , τίποτα !! Καί ξέρετε , ποίο θά ειναι τό αποτέλεσμα ?? Υπέροχο, εξοχο , θαυμάσιο !! Ας ειδούμε καί ας
Σειρά τώρα, θά παίρνανε οι Γιάννηδες ,μέ τόν ιδιο τρόπο καί μέθοδο . Ειναι τόσοι πολλοί ,-- ζωή νάχουνε -- οχι μόνο σαράντα πέντε πού λένε , οι κακές οι γλώσσες , ωστε ρεφάροντας -- οχι από τό περίσευμά τους -- αλλά από τό υστέρημά τους , μπορούνε νά κάνουνε τόν .... συνονόματό τους αγιο , κούκλα καί στολίδι , καί αστειευόμενοι καί λίγο , μέχρι καί .....παπούτσια μπορούνε νά τού αγοράσουνε !!
Καί υστερα ?? Εεεε υστερα θά καθόμουνα παράμερα , νά βλέπω καί νά συμμερίζομαι τήν χαρά τών Γιώργηδων καί τών Γιάννηδων πού φάνηκαν χρήσιμοι στό χωριό μας . Αλλά δέν θά καμάρωνα μόνο αυτούς . Θά χάζευα μέ τούς Δημήτρηδες , τούς Παναγιώτηδες , τούς Θανάσηδες , πού θά τρέχανε καί δέν θά φτάνανε , γιατί οι αλλοι τούς εβαλαν ....φωτιά στά μπατζάκια τους . Αμέσως θά τούς επιανε η ...ξεσυνέργεια καί θά λέγανε :: Ειδατε τί εκαναν οι αλλοι ?? Ελόγου μας , δηλαδή τί ειμαστε ?? Αχρηστοι ?? Οχι βέβαια !! Καί θά παίρνανε φόρα , και θά εκαναν καί αυτοί τό ιδιο .
Καί ετσι, θά ομορφέναν τά εκκλησάκια τού χωριού μας , εχοντας καί τήν ευχή καί τήν προστασία τών αγίων μας . Εμπρός λοιπόν , τό ματαξαναλέω , τό θέμα δέν ειναι οικονομικό , ειναι θέμα , εμπνευσης , φαντασίας , καί συντονισμού ., εάν ο σπόρος αυτός πού επεσε ,τόν κάνουμε νά καρπίσει !!!
-- Καί τόν νού σας , Γιωργο -- Γιάννηδες ,μήν ειπείτε οχι καί στίς Γεωργίες καί τίς Ιωάννες καί τίς Γιαννούλες !!!
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ .
===================================
=====================================
ΤΑ ΚΑΡΚΑΝΤΖΙΕΛΙΑ Οταν ου παπούλ'ς μου ηντανε ζουντανός , μάς εμολόγαγε ενα σουρό ιστορίης, γιά ξουτικά καί σατανάδις . Θά τάχετι κι σείς πιδιά μ' ακστά. Αμ, ειν κανείς πού δέν ετράνηνε μέ τέτιοα παραμύθια : Τότε τόν χειμώνα πού ηντανε μιγάλς οι νύχτες , καθόμαστουν γυρουβουλιά στού παραγών', ρίχναμι δαυλιά κί κούτσουρα στήν φουτιά ,κι οι γεροντότεροι ,ουλοι μί τά παγανά κι τά ξουτικά , μάς γιόμοζαν τού τσερβέλου μας. Καί τί δέν μάς μολόγαγαν .Γιά τά ξουτικά πού, ηντανε στήν Ρόζενα , γιά τίς νηράϊδες πού πλιέναν στή Βερβίτσα , γιά τά καρκαντζιέλια πού χόρευαν στόν καπνολόγο , κι γιά τούν Αράπ' οπού βγαινε σιακά στήν λάκκα , κι γιά οτι σβαν ' τού κιφάλισ
---- Γιά τά καρκαντζιέλια τί σάς ελεγαν παππού ;;
Αχου πιδιά μ', γιά φτούνα ακούαμε κάθε χριστούενα . Τά καρκαντζιέλια πιδιάμ ητανε διμουνικά, μί μακριά νύχια , μί μακριά πόδια , μί μιγάλα κέρατα , μί μακριά αναφουφουδιασμένα μαλλιά , κί μίνια μακριά νουρά . Ητανε κακομούτσουνα, κί ερχονταν απάν στή γής, τά Χριστόημερα τήν παραμουνή, κί ηφευγαν τών Φωτώνε . Αλλοι τά φαντάζουνταν μικρά-μικρά διαουλάκια , κί αλλοι μιγάλς διαβόλους.. Ουλοι ομως τά φαντάζουνταν , αχαμνά κί σβέλτα .
-----Καί τί εκαναν πού ερχονταν παππού ;;
Αχ κί τί δέν εκαμαν πιδιάμ. Εκαναν κί παρα΄εκαναν , γιατί ηντανε πουλί σκανταλιάρικα , κί ινοχλητικά τά ατιμα . Μαζεύουνταν πάνου στήγ ατέγη στά κιραμίδια . Ικί χουροπήδαγαν ,αρβάλαγαν κί κατούραγαν απάν στά σκουτιά , κί στού γιούκου , κί βρώμιζαν κί μαγάριζαν τά φαγιά κί ουλα τά ναχρικά , κί δέν ησύχαζαν ντίπ καταντίπ .Αλλοι πάλε ελεγαν , οτι κατούραγαν κί εσβυναν τή φουτιά , κί γιαυτού οι νοικοκυραίοι τήν νύχτα φώναζαν ...παπαδιά , παπαδιά , φέρτ' τά δένδρινα δαυλιά , γιά νά τακούσουν τά παγανά κί νά ξεκουμπιστούνε , γιατί τρέμανε πιδιάμ τά δέντρινα δαυλιά . Δέν αφηναν ντίπ - ντίπ ,σάς λιέου τά παγανά .
------- Καί τί ετρωγαν παππού ;;
Ιτρωγαν πώς δέν ιτρωγαν . τά ξορκισμένα πιδιάμ . Ιτρωγαν οτι ευρισκαν μπρουστά τους . Μαγαρισμένα πράγματα . Αγάπαγαν πουλί λιέει τού γουρουνίσιου κριάς , τά λουκάνικα, κί τίς τηγανίτες .
--------- Καί δέν υπήρχε παππού κανα φάρμακο γιά δαύτα ;;
Πώς αμή , υπαρχε . Χάραζαν σταυρούς στίς πόρτες κί τίς εβαφαν μί τού αιμα τού γουρουνιού . Αναβαν τού θυμιατήρι , κι τά λιβάνιζαν κί τά ξόρκιζαν . Σκιάζουνταν λιέει τά καρκαντζιέλια τή φουτιά , κί τά χαϊμαλιά κί τού λιβάν. Αλλες βολές, εβαναν , τού κατουροσάκουλο τού γουρουνιού , κί κανα μαυρομάνικου μαχαίρ . Γιά πηλιότερη ομως σιγουριά , κί γιά διώξιμο , επαιρναν οι γεροντότεροι ενα δαυλιδέντρινο , κί μπρουστά ου γέρους μί τού δαυλί , κί πίσω η γριά, νά τά ξουρκίζει ,κί νά ταχουγιάζει , κί ακολούθα πιδιάμ τά τηγάνια κί τά τεντζέρια , νά τά κοπανάνε μί ενα κτάλι, κί φέρνονταν γύρα-γύρα στού σπίτ , γιά νά σκιάξουν τά παγανά . Ητανε λιέει τό καλλίτερο σπετσιερκό γιά νά προυγκίξουν τά παγανά. Αλλος τρόπος ητανε ου αγιασμός τού παππά τού Φωτώνε. Μόλις τόν αγροίκαγαν νά ερχεται εσκουζαν αναμετάξυ τους ...φύγητι νά φύγουμε , ερχετ΄ο παπάτουρλας μί τήν αγιαστούρα του , κί μί τήν βρεχτούρα του . Κί χάνουνταν πιδιάμ , τά παγανά κί μάς αφναν ησυχους γιά μιά χρουνιά , γιατί τού χρόνου ματάρχονταν κί ματάρχιζαν τά ιδια κί τά ιδια τά αφορεσμένα πιδιάμ . Βάλτε τώφα πιδιάμ ενα δεντροδαύλι στή φουτιά , κί αντέστε νά κοιμηθούτε κί μί σκιαζώστε τά καρκαντζιέλια ολότελα !!
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Η . ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
andrianosleonidas.blogspot.com ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Λεων. Ανδριανός::
ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΕΣ η ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΨΙΑ
*******
Περισσότερη εξήγηση, γιά τό τί σημαίνει ταυρομαχίες, νομίζω οτι δέν χρειάζεται.Λίγο-πολύ ολοι γνωρίζουμε, καί εχουμε ειδεί τήν πάλη τού ριψοκίνδυνου ταυρομάχου ( τορεαντόρ..........) στήν προσπάθειά του, νά καρφώσει στήν πλάτη τού εξαγριωμένου, αρα επικίνδυνου ταύρου, τό κοφτερό του ξίφος γιά νά ικανοποιήση τήν δίψα γιά αιμα τών θεατών τής αρένας, βλέποντας τό πηχτό αιμα νά πετάγεται από τόν αυχένα τού τραυματισμένου ζώου.
Η Ισπανία, ειναι η μόνη χώρα πού συνεχίζει τό παμπάλαιο, καί βάρβαρο αυτό αθλημα-εθιμο,τής ταυρομαχίας, πού προσελκύει χιλάδες τουρίστες, γιά τόν λόγο αυτό. Γράφω παμπάλαιο, διότι πράγματι, αυτό εκανε τήν εμφάνισή του τό 1.600 π.χ. σέ τούτο τόν τόπο, στήν Αρχαία Ελλάδα, στήν πατρίδα μας, καί συγκεκριμένα,στήν Εφεσσο, Τίρυνθα, Κρήτη, Θεσσαλία, καί αλλού! Ελέγετο ταυροκαθάψια( ταύρος+απτομαι, αγγίζω), καί συνδέεται μέ τόν μύθο τού Μινώταυρου. Στό αθλημα αυτό πού εγένετο πρός τιμή τού Ποσειδώνα, συμμετείχαν καί γυναίκες,
Κατά τήν τελετή τών ταυροκαθαψίων τέσσερις εφιπποι παίχτες,εξαιρετικά γυμνασμένοι,προσπαθούσαν νά συλάβουν τόν ταύρο ....από τά κέρατα καί οχι νά μαχαιρώσουν, , χρησιμοποιώντας οχι ξίφος αλλά ξύλα καί σχοινιά.!
Οι πρόγονοί μας καί πρώτοι διδάξαντες,μέ τά ταυροκαθάψια, ετιμούσαν τούς θεούς καί τόν Ποσειδώνα ειδικότερα, καί η τελετή ειχε θρησκευτικό χαρακτήρα,καί κατέληγε, σέ πανηγυρισμούς, καί οχι στόν θάνατο τού ταύρου, καί οπως γίνεται σήμερα πολλές φορές τών ταυρομάχων!!
Οταν --κάποια ημέρα -- βρεθείτε στήν Ισπανία, , εστω καί αν δέν πάτε στίς ταυρομαχίες στήν αρρένα, θά νοιώσεται λίγο σάν ταύρος, γιατί ολο καί θά βρεθεί κάποια σπανιόλα, νά σάς χορέψει σέ μία πίστα,ενα μεθυστικό σπανιόλικο ταγκό..!!!
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
( εδημοσιεύτηκε στήν Φωνή τής Γορτυνίας Ιούνιο τού 2007) οο
οοπ